روز مادر 94

دیانای من ،دخترم: من مادرت هستم!

من با عشق،با اختیار،با آگاهی تمام پذیرفته ام که مادرت باشم.تا بدانم خالقم چگونه مخلوقش را دوست دارد؟ هدایت میکند و در برابر خواسته های تمام نشدنی اش لبخند میزند و در آغوشش میگیرد!

به اختیار مادر شده ام تا بدانم معنی بی خوابی های شبانه را........

بیاموزم پنهان کردن درد را پشت همه حجوم سکوتی که گاه از خودگذشتگی نامیده میشود.........

تا بدانم حجم یک لبخند کودکانه ات میتواند معجزه زندگی دوباره ام باشد

من نه بهشت میخواهم،نه اسمان و نه زمین..بهشت من،زمین من و زندگیم نفسهای ارام کودکی توست که در آغوشم رویای پروانه آرزوهایت را میبینی.

من مادرم همانی که خالقم ذره ای از عظمتش را به من بخشید تا تجربه کنم حس بزرگی و لامتنهای شدنش را.......

من هیچ نمیخواه هیچ

هیچ روزی به من تعلق ندارد..

همه روزها،هفته ها،سالها،ساعتها،ثانیه های من تویی و من دست کودکیت را میگیرم تا به فردای انسایت برسانم که این رسالت من است بر تو و هیچ منتی از من بر تو وارد نیست که من با اختیار به عشق،تو را به این دنیای پر آشوب خوانده ام.......

عاشقانه دوستتتتتتتتتتتتتتت دارم.